prof. Piotr Wiland | |
Zaproszenie do udziału w Programie edukacyjnym |
dr Agata Sebastian | |
Analiza przypadków klinicznych |
1.Z. Guła, M. Korkosz | |
1. Łuszczycowe zapalenie stawów (ŁZS) 2. ŁZS w aspekcie dermatologicznym |
Zestawy testów | |
Testy dla uczestników programu Cykl testów 1 i 2/2018 |
I. Odcinek szyjny kręgosłupa
1. Dane z wywiadu
Potencjalna przyczyna dolegliwości bólowych: przebyty uraz, czynniki zawodowe, przeszłość chorobowa (choroby nowotworowe, reumatoidalne zapalenie stawów, spondyloartropatie);
Okoliczności powstania bólu;
Rodzaj bólu:
- ból mechaniczny – zwykle tępy, rozległy, nasila się w trakcie poruszania i ustępuje po odpoczynku,
- ból neurologiczny (korzeniowy) – określany jako przeszywający, promieniuje wzdłuż dermatomu (okolicy zaopatrywanej przez dany nerw);
Lokalizacja i promieniowanie bólu:
- bóle szyi mają najczęściej charakter neuralgii szyjno-ramieniowej – bóle karku (rzadko również przedniej części szyi) z promieniowaniem do barku,
- bardzo często ból odczuwany w obrębie pleców, zwykle w górnej części;
- rzadziej dotyczy potylicy (typowo w uszkodzeniu górnych kręgów szyjnych);
Inne współistniejące dolegliwości: bóle, zawroty głowy, szum w uszach, zaburzenia równowagi, oczopląs, zaniki i niedowłady mięśniowe (wskazują na uszkodzenia górnych kręgów szyjnych lub/i ucisk na rdzeń kręgowy).
2. Badanie fizykalne
2.1. Oglądanie:
ocena postawy chorego (np. wyrównanie fizjologicznej lordozy szyjnej);
obecność obrzęku.
2.2. Badanie palpacyjne:
najlepiej wykonać przy rozluźnieniu mięśni; w tym celu należy położyć pacjenta na plecach, a następnie podnieść jego głowę i oprzeć na twardej poduszce lub na kolanie badającego;
celem badania jest identyfikacja bolesnych miejsc w obrębie kręgów lub przyległych tkanek.
2.3. Badanie zakresu ruchomości:
zgięcie (60–90°): polecamy pacjentowi zgiąć głowę maksymalnie do przodu, pacjent próbuje brodą dotknąć mostka;
wyprost (60–90°): polecamy pacjentowi popatrzeć do góry i maksymalnie odchylić głowę do tyłu;
zgięcie do boku prawego (30–60°): polecamy pacjentowi zgiąć głowę w prawo tak, by maksymalnie zbliżyć prawe ucho do prawego barku;
zgięcie do boku lewego (30–60°): polecamy pacjentowi zgiąć głowę w lewo tak, aby maksymalnie zbliżyć lewe ucho do lewego barku;
rotacja w prawo (60–90°): polecamy pacjentowi skręcić głowę maksymalnie w prawo, stara się dotknąć brodą prawego barku;
rotacja w lewo (60–90°): polecamy pacjentowi skręcić głowę maksymalnie w lewo, stara się dotknąć brodą lewego barku.
! Dokładne mierzenie w stopniach zakresu ruchomości ma niewielkie znaczenie diagnostyczne, należy zwrócić uwagę na znaczne ograniczenia lub asymetrię.
2.4. Przyczyny sztywności karku:
zmiany zwyrodnieniowe (osteofity, wysunięty w przepuklinie krążek międzykręgowy);
zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa (ZZSK) i inne spondyloartropatie;
reumatoidalne zapalenie stawów;
przerzuty guzów nowotworowych (płuc, tarczycy, prostaty, piersi lub nerki).
2.5. Test Spurlinga
Pacjent na prośbę lekarza siada. Badający stoi za pacjentem i układa swoje ręce na jego głowie, biernie zgina i skręca głowę pacjenta w jedną stronę, a następnie stosuje nacisk wzdłuż osi kręgosłupa. To samo wykonuje przy zgięciu i skręcie w drugą stronę. Uciskanie takie zostaje przeniesione na krążki międzykręgowe, miejsca wyjścia korzeni nerwowych, stawy kręgosłupa i otwory międzykręgowe, co nasila objawy korzeniowe.
1. Istotne dla badania fizykalnego elementy wywiadu (badania podmiotowego)
1.1. Lokalizacja i promieniowanie bólu jako cecha charakterystyczna dla najczęstszych dolegliwości
zespół bólowy dolnej części kręgosłupa:
- dolegliwości zlokalizowane są centralnie w okolicy lędźwiowo-krzyżowej;
- ból promieniuje na boki w linii poziomej oraz do górnej części pośladków;
- ból promieniuje do i poniżej pośladków;
1.2. Czas trwania dolegliwości bólowych
bóle o przyczynach mechanicznych:
- mają najczęściej wyraźny początek związany z konkretnym wydarzeniem (np. dźwiganie);
- zwykle trwają kilka dni do kilku tygodni;
- mają najczęściej stopniowy, utajony początek;
- trwają wiele tygodni albo miesięcy;
1.3. Kategorie bólu
Struktury anatomiczne okolicy lędźwiowo-krzyżowej posiadają specyficzne rodzaje unerwienia związane z percepcją różnego rodzaju dolegliwości bólowych:
- urazy i choroby skóry i tkanki podskórnej;
- urazy i choroby mięśni, powięzi, więzadeł, stawów, okostnej, naczyń (np. zapalenie stawów);
- urazy i choroby korzeni nerwowych (np. przepuklina krążka międzykręgowego);
- schorzenia nerwów mieszanych ruchowo-czuciowych (np. neuralgia udowa);
- choroby narządów wewnętrznych jamy brzusznej i miednicy;
- schorzenia centralnego układu nerwowego.
2.6. Objaw szczytowy. Test kompresyjny
Sposób wykonania podobny jak w teście Spurlinga, z ustawieniem kręgosłupa szyjnego w pozycji neutralnej. Ucisk nasila objawy korzeniowe.
2.7. Test prowokacji bólu
Pacjent siedzi. Na prośbę lekarza wykonuje skręt głowy, a następnie odchyla ją do tyłu. W tej pozycji mogą pojawić się bóle korzeniowe lub ból może się pojawić miejscowo (co wskazuje na zaburzenia stawów międzykręgowych), lub pojawia się ból mięśni po przeciwnej stronie do skrętu na skutek ich rozciągania.
2.8. Badanie neurologiczne
W przypadku podejrzenia zmian z zakresu układu nerwowego wymagane jest wykonanie dokładnego badania neurologicznego.
3. Wybrane schorzenia
3.1. Podrażnienie szyjnych korzeni nerwowych
3.2. Mielopatia szyjna
3.3. Uraz z nadszarpnięcia
II. Odcinek piersiowy kręgosłupa
-zmiany zwyrodnieniowo-wytwórcze,
-występowanie patologicznych złamań, np. w przebiegu osteoporozy lub przerzutów nowotworowych do kości,
-zmiany zapalne,
-urazy;
-powstaje wskutek drażnienia zakończeń nerwowych i nerwów układu mięśniowo-szkieletowego;
-uszkodzenia w obrębie kręgów piersiowych dają bóle promieniujące do barku, kończyn górnych i narządów wewnętrznych.
! Na podstawie przeprowadzonego wywiadu i badań zawsze należy wykluczyć poważne schorzenia narządów wewnętrznych, takie jak choroba niedokrwienna serca czy zawał serca.
1.1. Oglądanie: ocena krzywizn kręgosłupa (skolioza, kyfoza, lordoza);
1.2. Badanie palpacyjne: identyfikacja bolesnych miejsc;
1.3. Badanie ruchomości:
Test Otta
Pacjent stoi, zaznacza się wyrostek kolczysty kręgu C7 oraz punkt położony30 cmponiżej. Pacjent na prośbę lekarza pochyla się do przodu. Przy prawidłowej ruchomości odległość przy skłonie do przodu zwiększa się od 2 do4 cm. Zmiany zapalne (spondyloartropatie) ograniczają ruchomość. Jest to test chętnie stosowany w badaniach kontrolnych, podobnie jak test rozszerzalności klatki piersiowej, który warto wykonać w czasie badania odcinka piersiowego kręgosłupa
Test rozszerzalności klatki piersiowej
Pacjent stoi lub siedzi. Badający dokonuje pomiaru obwodu klatki piersiowej przy maksymalnym wydechu i maksymalnym wdechu. U kobiet pomiaru dokonuje się powyżej piersi, u mężczyzn poniżej sutków. Różnica pomiarów prawidłowo powinna wynosić od 3,5 do6 cm.
! Znaczenie kliniczne badania fizykalnego odcinka piersiowego kręgosłupa jest ograniczone.
2. Badanie fizykalne (badanie przedmiotowe)
2.1. Oglądanie i wstępne badanie palpacyjne
poszukać oczywistych zaburzeń budowy ciała, oglądając sylwetkę stojącego pacjenta od tyłu, przodu i boków;
ocenić obecność krzywizn fizjologicznych we wszystkich płaszczyznach i wad postawy oraz symetrię ciała;
sprawdzić badaną okolicę pod kątem występowania blizn, zmian barwy skóry, ubytków tkanek czy kępki włosów u podstawy kręgosłupa;
ocenić tkanki pod względem ewentualnych obrzęków.
2.2. Przysiady
2.3. Ocena ogólnej ruchomość kręgosłupa
zgięcie w przód:
-prawidłowo następuje zanikanie lordozy lędźwiowej podczas ruchu;
-pacjent po urazie mechanicznym utrzymuje lordozę podczas zginania i powrotu do pozycji wyprostowanej;
-ból nasilający się podczas pochylania do przodu sugeruje uszkodzenie przednich elementów kręgosłupa, w tym dyskopatię;
-ból nasilający się podczas wyprostu sugeruje uszkodzenie tylnych elementów kręgosłupa;
-źródło bólu pojawiającego się podczas zginania na boki jest trudne do sprecyzowania, najczęściej ból po stronie przeciwnej do kierunku ruchu wynika z uszkodzenia więzadeł, mięśni lub powięzi;
2.4. Specyficzne badanie palpacyjne – postawa analgetyczna
- skolioza – wyraźna asymetria żeber;
- postawa analgetyczna – brak asymetrii.
2.5. Test Schobera – pomiar ruchomości kręgosłupa lędźwiowego
test wykonuje się u pacjenta stojącego;
należy znaleźć i zaznaczyć dermografem wyrostki kolczyste kręgów I i V lędźwiowego (lub10 cmod pierwszego w górę);
następnie należy zmierzyć odległości pomiędzy zaznaczonymi punktami w pozycji stojącej oraz przy maksymalnym skłonie w przód;
prawidłowo różnica pomiędzy wynikami pomiarów wynosi minimum4 cm.
2.6. Test Wassermana – lokalizacja dyskopatii
pacjenta należy przytrzymać za ramiona w postawie stojącej, opierając swoje kolano o jego kość krzyżową, a następnie należy pociągnąć lekko tułów do siebie;
w przypadku radikulopatii między1 a30 sekundą pojawi się ból.
2.7. Objaw Lasegue’a
jest typowy dla radikulopatii;
pacjent leży na plecach na kozetce; należy unieść wyprostowaną w kolanie kończynę dolną do momentu, gdy stanie się to bolesne; pojawiający się ból pacjent lokalizuje w pośladku, tylnej części uda i łydki;
jeżeli są wątpliwości, można wzmocnić czułość testu poprzez grzbietowe zgięcie stopy;
należy pamiętać, że objaw Lasegue’a jest ujemny w około 1/3 przypadków radikulopatii lędźwiowej.
2.8. Skrzyżowany objaw Lasegue’a
jest również typowy dla radikulopatii;
pacjent leży na plecach na kozetce; należy unieść wyprostowaną w kolanie kończynę dolną po stronie bezobjawowej; pojawiający się ból pacjent lokalizuje w pośladku i tylnej części uda po stronie przeciwnej, czyli chorej;
objaw ten pojawia się bardzo często u osób z przepukliną krążka międzykręgowego;
jeśli jest dodatni, należy podejrzewać to schorzenie.
2.9. Objaw Larriesa
2.10. Badanie motoryki wybranych elementów
Badanie motoryki kończyn dolnych:
- należy poprosić pacjenta o przejście na palcach i na piętach ok. 10 kroków;
- trudność z chodzeniemna palcach spotykana jest niezwykle rzadko;
- częste jest osłabienie mięśnia piszczelowego przedniego skutkujące niemożnością utrzymania zgiętej stopy podczas chodzenia na piętach;
- pacjent leży na plecach; należy poprosić o uniesienie kończyny dolnej na wysokość 45º; następnie ułożyć lewą rękę na kolanie kończyny leżącej, a pod kolanem uniesionej i poprosić pacjenta o przeciwdziałanie zgięciu nogi, podczas przykładania przez nas siły ręką prawą;
- kończyna zgina się w przypadkach neuralgii łydkowej;
- pacjent leży na plecach z kończyną dolną uniesioną i maksymalnie zgiętą w stawie biodrowym oraz kolanowym; należy położyć ręce na kolanie pacjenta i przyciągnąć je do siebie, prosząc pacjenta o przeciwdziałanie przykładanej sile;
- chory słabnie i poddaje się w przypadkach neuralgii łydkowej;
- chory słabnie i palec zgina się w przypadkach radikulopatii L5.
2.11. Badanie czucia skórnego kończyn dolnych
3. Wybrane schorzenia i zmiany wskazujące na nie w badaniu fizykalnym
3.1. Zespół ogona końskiego
niedowład lub wiotkie porażenie mięśni kończyn dolnych.
3.2. Spondyloartropatie
ograniczenie ruchomości w teście Schobera.
3.3. Zmiany nowotworowe
3.4. Infekcje
Nasz serwis internetowy używa plików Cookies do prawidłowego działania strony. Korzystanie z naszej strony internetowej bez zmiany ustawień dla plików Cookies oznacza, że będą one zapisywane w pamięci urządzenia. Ustawienia te można zmieniać w przeglądarce internetowej. Więcej informacji udostępniamy w Polityce plików Cookies.